Is het leven echt zo maakbaar?

Een vraag die me van tijd tot tijd heeft bezig gehouden. Ergens heb ik het gevoel dat ik niet de enige ben.

Coaches, positiviteitsgoeroes en nog anderen willen ons doen geloven dat alles in het leven maakbaar is. Maar is dit wel zo? En wie heeft op deze vraag het verlossende antwoord? Gisteren ontstond hierover een mooi gesprek. Ik liet de woorden van mijn oma in me neerdalen. Wat kun je doen om ziekte en ongeluk af te wenden? Natuurlijk is er veel dat je zelf kunt bijdragen om op een positieve en gezonde manier ouder te worden. Maar heb je alles zelf in de hand? En vanuit welk perspectief beantwoord je deze vraag?

De een gelooft in wie goed doet goed ontmoet. De ander in de wet van actie reactie (karma), waarbij onze acties in het verleden ervaringen in het heden kunnen zijn. Weer een ander gelooft dat het leven vol lijden is als we ons blijven hechten aan hunkeringen en begeerten. Dan zijn er nog die geloven dat we alleen geluk en voorspoed kunnen ervaren als we ten diepste in ons zelf erkennen dat we alleen kunnen vertrouwen op dat wat eeuwig, permanent en onsterfelijk is. De ziel. Sommigen weten het niet. En weer anderen beweren alle wijsheid in pacht te hebben en prediken dat ongeluk en miserie vooral je eigen toedoen zijn. Het maakt dus uit vanuit welk perspectief je deze vraag bekijkt. Het is immers de bril waardoor je kijkt en de vraag zal beantwoorden.

Zelf geloof ik niet dat ik de wijsheid in pacht heb. Hoe meer ik leer en bestudeer, des te meer ik erachter kom hoe weinig ik eigenlijk weet en hoe ongrijpbaar het leven en Universum kunnen voelen. Niet alles is in woorden en verklaringen te vangen. Er lijkt een intelligentie te zijn die het menselijke overstijgt.

Natuurlijk raakt het aan een gevoel van kwetsbaarheid als we ten diepste in ons zelf ervaren dat we eigenlijk over niets in het leven controle hebben. Want gezond eten, bewegen, goed slapen het zijn allemaal geen garanties dat ongeluk, miserie, ziekte en aandoeningen ons niet zullen treffen. De wetenschap toont echter -in ieder geval bij ziekte en aandoeningen- wel dat de kans erop kleiner wordt. Maar uitsluiten kun je het nooit. En wat is dan bijvoorbeeld gezond eten? Bekijk je deze vraag vanuit een Westers perspectief dan kan bijvoorbeeld gekeken worden naar instanties die hierover aanbevelingen doen. Of naar hoe de eet- en leefgewoonten van voorouders waren. Maar wat nu als je wortels in een ander continent liggen. Gaan diezelfde eet- en leefgewoonten dan op? Worden dan dezelfde aanbevelingen gedaan? Het zijn vragen die ons bewustzijn kunnen prikkelen en kunnen uitnodigen om op zelfonderzoek uit te gaan.

Ik geloof dan ook dat bewustzijn en bewust Zijn de enige weg is. Want hoewel we kunnen denken alles te weten zegt de wetenschap dat we slechts voor 0,0005% bewust zijn van onze ervaringen. Bekijk dit percentage eens goed. Dat betekent dus dat we ons van de overige 99,9995% onbewust zijn. Dat laatste intrigeert me en is waarom ik blijf geloven dat we een prioriteit dienen te maken van het onderzoeken en doorgronden van ons onbewuste en alles wat daarin schuilgaat. Het bepaalt namelijk wat we denken, zeggen en doen.

Is het leven dus maakbaar? Wellicht voor degenen die een ultieme staat van bewustzijn ervaren. De oude Yogi’s laten immers zien dat ze bovenmenselijke ‘prestaties’ konden leveren. Het zal ongetwijfeld zo zijn dat naarmate we bewuster worden we bewuster in het leven staan en onze mentale (wat we denken) en fysieke (wat we zeggen en doen) handelingen zo kunnen sturen dat de gewenste uitkomst zich aandient binnen de mogelijkheden die er voor ons zijn. Want dat brengt me direct op het volgende. Welke rol speelt het lot? Is alles voor iedereen mogelijk? Of is er zoiets als het lot en het voorbestemde. Wie zal het zeggen? Ook hierover zijn de meningen verdeeld. Waar je ook in geloofd… dat het je vooral mag dienen in alle gebieden van je leven.

Heb een mooie zondag.